Nazwa produktu:Keton metylowo-etylowy
Format molekularny:C4H8O
Nr CAS:78-93-3
Struktura molekularna produktu:
Specyfikacja:
Przedmiot | Jednostka | Wartość |
Czystość | % | 99,8 minuty |
Kolor | APHA | 8maks |
Liczba kwasowa (jako kwas octanowy) | % | 0,002 maks |
wilgoć | % | 0,03 maks |
Wygląd | - | Bezbarwna ciecz |
Właściwości chemiczne:
Keton metylowo-etylowy jest podatny na różne reakcje ze względu na grupę karbonylową i aktywny wodór sąsiadujący z grupą karbonylową. Kondensacja zachodzi po podgrzaniu z kwasem chlorowodorowym lub wodorotlenkiem sodu w celu wytworzenia 3,4-dimetylo-3-heksen-2-onu lub 3-metylo-3-hepten-5-onu. Pod wpływem długotrwałego działania promieni słonecznych powstają etan, kwas octowy i produkty kondensacji. Generuje diacetyl po utlenieniu kwasem azotowym. Po utlenieniu silnymi utleniaczami, takimi jak kwas chromowy, powstaje kwas octowy. Butanon jest stosunkowo stabilny pod względem ogrzewania, a rozszczepienie termiczne w wyższych temperaturach wytwarza enon lub metyloenon. W wyniku kondensacji z aldehydami alifatycznymi lub aromatycznymi powstają ketony o dużej masie cząsteczkowej, związki cykliczne, kondensacja ketonów i żywice. Na przykład, kondensacja z formaldehydem w obecności wodorotlenku sodu najpierw daje 2-metylo-1-butanol-3-on, a następnie odwodnienie do metakrylatonu.
Rezynizacja następuje pod wpływem światła słonecznego lub światła UV. Kondensacja z fenolem daje 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)butan. Reaguje z estrami alifatycznymi w obecności zasadowego katalizatora, tworząc β-diketony. Acylowanie bezwodnikiem kwasowym w obecności katalizatora kwasowego z wytworzeniem β-diketonów. Reaguje z cyjanowodorem tworząc cyjanohydrynę. Reaguje z amoniakiem tworząc pochodne ketopiperydyny. Atom α-wodoru butanonu można łatwo zastąpić halogenami, tworząc różne halogenowane ketony, takie jak 3-chloro-2-butanon, w wyniku interakcji z chlorem. W wyniku interakcji z 2,4-dinitrofenylohydrazyną powstaje żółty 2,4-dinitrofenylohydrazon.
Aplikacja:
Keton metylowo-etylowy (2-butanon, keton etylowo-metylowy, aceton metylowy) to rozpuszczalnik organiczny o stosunkowo niskiej toksyczności, który znajduje szerokie zastosowanie. Stosowany jest w produktach przemysłowych i handlowych jako rozpuszczalnik do klejów, farb i środków czyszczących oraz jako rozpuszczalnik do usuwania wosku. Naturalny składnik niektórych produktów spożywczych, keton metylowo-etylowy, może być uwalniany do środowiska przez wulkany i pożary lasów. Stosowany jest do produkcji bezdymnego proszku i bezbarwnych żywic syntetycznych, jako rozpuszczalnik i powłoka powierzchniowa. Stosowany jest także jako substancja aromatyzująca w żywności.
MEK stosuje się jako rozpuszczalnik w różnych systemach powłokowych, na przykład powłokach winylowych, klejach, nitrocelulozie i powłokach akrylowych. Stosuje się go w zmywaczach, lakierach, lakierach, farbach w sprayu, uszczelniaczach, klejach, taśmach magnetycznych, farbach drukarskich, żywicach, kalafonii, roztworach czyszczących oraz do polimeryzacji. Występuje w innych produktach konsumenckich, na przykład cementach domowych i hobbystycznych oraz produktach wypełniających drewno. MEK stosowany jest do odparafinowania olejów smarowych, odtłuszczania metali, przy produkcji skór syntetycznych, papieru przezroczystego i folii aluminiowej oraz jako półprodukt chemiczny i katalizator. Jest rozpuszczalnikiem ekstrakcyjnym w przetwórstwie artykułów spożywczych i składników żywności. MEK można również stosować do sterylizacji sprzętu chirurgicznego i stomatologicznego.
Oprócz produkcji, środowiskowe źródła MEK obejmują spaliny z silników odrzutowych i silników spalinowych oraz działalność przemysłową, taką jak zgazowanie węgla. Występuje w znacznych ilościach w dymie tytoniowym. MEK jest wytwarzany metodami biologicznymi i został zidentyfikowany jako produkt metabolizmu drobnoustrojów. Stwierdzono również w roślinach, feromonach owadów i tkankach zwierzęcych, a MEK jest prawdopodobnie drugorzędnym produktem normalnego metabolizmu ssaków. Jest stabilny w zwykłych warunkach, ale podczas długotrwałego przechowywania może tworzyć nadtlenki; mogą one być wybuchowe.